ὑδάτινος

ὑδάτιον

ὑδατίς
ὑδάτιον, ου (τὸ) [ῠᾰ] un peu d’eau, Plat. Phædr. 229a ; particul. :
1 goutte d’eau, Arstt. H.A. 8, 28, 12, etc. ||
2 petite pluie, Th. C.P. 2, 9, 9.
Étym. dim. d’ὕδωρ.