ὑγίεις

ὑγιηρός

ὑγιηρῶς
ὑγιηρός, ά, όν [ῠ]
1 propre à guérir, salutaire, Pd. N. 3, 29 ||
2 en bonne santé, bien portant, Hdt. 4, 187 ; p. opp. à νοσερός, Hpc. Aër. 282 ||
Sup. -ότατος, Hdt. l. c. ; irrég. -έστατος, Hdt. 2, 77.
Étym. ὑγιής.