υἱωνή

υἱωνός

υἵωσις
υἱωνός, οῦ (ὁ) fils du fils, petit-fils, Il. 2, 666 ; Od. 24, 514 ; A. Rh. 2, 1165 ; Plut. Popl. 14, M. 563a.
Étym. υἱός.