ὑλακτιάω-ῶ

ὑλακτικός

ὑλακώδης
ὑλακτικός, ή, όν [ῠ] qui aboie facilement, Arstt. Physiogn. 2, 15 ; Luc. Bis acc. 33.
Étym. ὑλάσσω.