ὑμνοτόκος

ὑμνῳδέω-ῶ

ὑμνώδης
ὑμνῳδέω-ῶ []
1 chanter un hymne, chanter, Eschl. Ag. 990 ; Plat. Leg. 682a ||
2 prononcer des oracles, Eur. Ion 6 ; cf. χρησμῳδέω ||
E Par exc. [] Eschl. l. c.
Étym. ὑμνῳδός.