ὑπαισθάνομαι

ὑπαΐσσω

ὑπαισχύνομαι
ὑπ·αΐσσω [ῠᾰ]
1 s’élancer sous, acc. Il. 21, 126 ||
2 s’élancer de l’autel, gén. Il. 2, 310 ; Nic. Th. 455 ; abs. Soph. Aj. 301 ||
E [ᾰ] par nécess. prosod. Il. 21, 126.
Étym. var. ὑπαλύξει.