ὑπαίθρειος

ὑπαίθριος

ὕπαιθρος
ὑπ·αίθριος, ος, ον [ῠ] c. le suiv. Pd. O. 6, 104 ; Hdt. 4, 7 ; 7, 119 ; Thc. 1, 134 ; Plat. Criti. 117a, etc. ||
E Fém. -α, Eur. Andr. 227.