ὑπακοή

ὑπακολουθέω-ῶ

ὑπακουός
ὑπ·ακολουθέω-ῶ [ῠᾰ] suivre de près, dat. Xén. Hell. 5, 1, 21 (var. ἐπ-) ; Arstt. H.A. 2, 1, 15 (var. ἐπ-) ; Phil. 1, 224.