ὑπαντλέω-ῶ

ὑπάντομαι

ὕπαντρος
ὑπ·άντομαι (seul. prés. et impf. ὑπηντόμην) [ῠ] c. ὑπαντάω, Hdn 4, 11 ; 8, 7 dout.