ὑπαντέω

ὑπάντησις

ὑπαντητικός
ὑπάντησις, εως (ἡ) [ῠ]
1 rencontre, App. Civ. 4, 6 ||
2 opposition, Sext. M. 2, 278.
Étym. ὑπαντάω.