ὑπερακμάζω

ὑπέρακμος

ὑπερακοντίζω
ὑπέρ·ακμος, ος, ον, qui a passé l’âge de la force, de la jeunesse, NT. 1 Cor. 7, 36.
Étym. ὑ. ἀκμή.