ὑπεράλλομαι
ὑπέραλλοςὑπερ·άλλομαι, franchir d’un bond, gén. Il. 5, 138 ; Opp. H. 3, 103 ; El. N.A. 12, 47 ; acc. Il. 20, 327 ; Xén. An. 7, 4, 17, Eq. 8, 4 ; Arstt. H.A. 9, 48, 4 ;
Plut. M.
1071b ;
fig. s’élever à un rang supérieur,
Spt. Sir.
38, 33 ||
E Ao. 2, 3 sg. ind. sync. ὑπερᾶλτο, Il. 20, 327 ; part. poét.
ὑπεράλμενος, η, ον, Il. 5, 138.
Étym.
ὑ. ἅλλομαι.