ὑπέρδασυς

ὑπερδεής

ὑπερδείδω
ὑπερ·δεής, ής, ές (seul. acc. sg. masc. épq. ὑπερδέα [] p. ὑπερδεᾶ) qui est au-dessus de la crainte, intrépide, courageux, Il. 17, 330.
Étym. ὑ. δέος.