ὑπερδικάζω

ὑπερδικέω-ῶ

ὑπέρδικος
ὑπερ·δικέω-ῶ [ῐ] défendre en justice, gén. Eschl. Eum. 652 ; Plat. Phæd. 86e ; avec ὑπέρ et le gén. DC. 38, 10 ; abs. Plut. M. 694e.