ὑπερεκπερισσοῦ

ὑπερεκπίπτω

ὑπερεκπλήσσω
ὑπερ·εκπίπτω (f. -εκπεσοῦμαι, ao. -εξέπεσον, etc.) tomber au delà du but, d’où fig. dépasser le but, les limites ou la mesure, avec le gén. Plut. M. 877a ; abs. Luc. Herm. 67 ; avec ὥστε, Luc. Salt. 83 ; Sext. M. 6, 6.