ὑπεργαργαλίζω

ὑπέργειος

ὑπεργέλοιος
ὑπέρ·γειος, ος, ον :
1 qui est sur la surface de la terre, Arstt. H.A. 1, 1, 27 ; Geop. 1, 30 ||
2 qui est au-dessus de la terre, Geop. 1, 7, 1.
Étym. ὑ. γῆ.