ὑπεργεμίζω

ὑπεργέμω

ὑπεργηράσκω
ὑπερ·γέμω (seul. prés.) être tout plein de, gén. Alciphr. 3, 11 ; Pol. 4, 75, 8 ; abs. Alex. (Ath. 419b) ; DS. 3, 17.