ὑπέρκορος

ὑπερκορύφωσις

ὑπερκόσμιος
ὑπερ·κορύφωσις, εως (ἡ) [ρῠ] pointe ou extrémité saillante, Hpc. 916a.
Étym. ὑ. κορυφόω.