ὑπερκρατέω-ῶ

ὑπερκρατής

ὑπερκρέμαμαι
ὑπερ·κρατής, ής, ές [ᾰ] extrêmement puissant, Jos. A.J. 6, 10, 2.
Étym. ὑ. κράτος.