ὑπερμεγέθης
ὑπερμεγέθωςὑπερ·μεγέθης, ης, ες,
d’une grandeur démesurée, énorme, Hdt.
2, 175 ; 4,
191, etc. ; Xén. Cyr. 7, 3, 17, Mem.
1, 4, 8 ; Plut.
Rom. 16,
etc. ; fig.
Xén. Cyr.
1, 6, 8 ; Dém.
330, 12 ; 684,
4 ; 1059, 2 ||
Sup. ὑπερμεγεθέστατος, Jos.
A.J. 12, 2, 8
||
E Ion. ὑπερμεγάθης,
Hdt. ll.
cc.
Étym.
ὑ. μέγεθος.