ὑπερμετρία

ὑπέρμετρος

ὑπερμέτρως
ὑπέρ·μετρος, ος, ον :
1 qui passe la mesure, démesuré, excessif, Xén. (Stob. Fl. 5, 79) ; Plat. Leg. 864d ; Plut. M. 9b ||
2 qui dépasse la mesure d’un vers, Luc. J. tr. 6.
Étym. ὑ. μέτρον.