ὑπέροχος
Ὑπέροχοςὑπέροχος, ος, ον, qui
l’emporte sur, supérieur, Hh. 11, 2 ; Pd. N. 3, 40 ; Eschl. Pr. 429 ; Soph. Tr. 1096 ; ὑ. ἄλλων, Il. 6, 208 ; 11, 784,
supérieur aux autres ||
Sup. ὑπεροχώτατος, Pd.
P. 2, 70
||
E Ion. et épq. ὑπείροχος,
Il. Hh.
ll. cc.
Étym.
ὑπερέχω.