ὕπερος

ὑπερουράνιος

ὑπερούριος
ὑπερ·ουράνιος, ος, ον [ᾰ] qui est au-dessus du ciel, Plat. Phædr. 247c ; Thém. p. 8b.
Étym. ὑ. οὐρανός.