ὑπερπαχύνω

ὑπέρπαχυς

ὑπερπέλομαι
ὑπέρ·παχυς, υς, υ, gén. εως [ᾰ]
1 excessivement gras, Hpc. Aër. 290, Acut. 385 ; Plut. Alex. 55, Cato ma. 9 ||
2 excessivement épais, DC. 49, 1, 1.
Étym. ὑ. παχύς.