ὑπερηχέω-ῶ

ὑπερθαλασσίδιος

ὑπερθάλασσος
ὑπερ·θαλασσίδιος, ος, ον [θᾰσῐ] d’outre mer, situé de l’autre côté de la mer, Hdt. 4, 199.
Étym. ὑ. θάλασσα.