ὑπόϐρυχος

ὑπό·ϐρυχος, ος, ον [ῠ] au pl. neutre adv. ὑπόϐρυχα, sous l’eau, au fond de l’eau, Od. 5, 319 ; Hdt. 7, 130 ; Arat. 426 ; Q. Sm. 13, 485 ; 14, 618 ; Opp. H. 1, 145 ; 3, 599 ; 4, 59.