ὑποδείδω
ὑποδείελοςὑπο·δείδω (f.
δείσω, ao.
ὑπέδεισα, pf.
ὑποδέδοικα)
1 tr. craindre au fond, craindre secrètement :
τινά ou
τι, Il.
1, 406, etc. ;
Od. 2, 66,
etc. ; Hh.
Merc. 165 ;
Soph. Aj.
169, craindre un peu qqn ou qqe ch. ||
2 intr. s’effrayer subitement, Od. 9, 377 ||
E Ao. épq. 3 pl. ὑπέδδεισα, Il. 1, 406 ; 2 pl.
ὑποδείσατε, Od.
2, 66 ; part.
ὑποδδείσας, Il.
12, 413, etc. ; pf. 2 ὑποδείδια, Od. 17, 564 ; Philét.
7 ; autre pf.
épq. ὑπαιδείδοικα, Hh. Merc. 165 ; pl. q. pf. épq.
3 pl. ὑπεδείδισαν, Il.
5, 521.