ὑποδοχή

ὑπόδρα

ὑποδραματουργέω-ῶ
ὑπόδρα [] adv. seul. dans la locut. ὑπόδρα ἰδών, Il. 1, 148, etc. ; Hés. Sc. 445, etc. regardant en dessous ou de côté, d’un regard irrité ou jaloux.
Étym. ὑποδράω.