ὑποκάθημαι

ὑποκαθίζω

ὑποκαθίημι
ὑπο·καθίζω (f. att. -ιῶ, ao. 1 ὑπεκάθισα)
1 tr. mettre en embuscade, DH. 9, 56 ||
2 intr. se tenir en embuscade, s’embusquer, Pol. 12, 4, 14 ; DH. 11, 27 ; Plut. M. 878d ||
Moy. m. sens intr. avec ὑπό et le dat. Xén. Hell. 7, 2, 5.