ὑποκεντέω-ῶ

ὑπόκερας

ὑποκερχαλέος
ὑπό·κερας, gén. αος-ως (ὁ, ἡ, τὸ) muni de corne en dessous, Porph. Ptol. Harm. 243.
Étym. ὑ. κέρας.