ὑπόφρικος

ὑποφρίσσω

ὑποφρύγιος
ὑπο·φρίσσω, néo-att. ὑπο·φρίττω, éprouver un frisson, un mouvement d’effroi, Luc. Per. 39, J. conf. 4, Im. 12 ; Philstr. Im. 8 ; τινά, Euph. fr. 73, à la vue de qqn ||
E ὑποφρίττω, Luc. ll. cc. ; Eun. p. 113 Boiss.