ὑποψάλλω

ὑπόψαμμος

ὑπόψαρος
ὑπό·ψαμμος, ος, ον :
1 mêlé de sable, Plut. M. 898b ||
2 p. suite, ensablé, en parl. d’un marais, Xén. Hell. 2, 3, 19 ; d’une mer, Plut. Pomp. 78 ||
Cp. -ότερος, Hdt. 2, 12.
Étym. ὑ. ψάμμος.