ὑποψία
ὑποψιαστικῶςὑποψία, ας
(ἡ)
1 soupçon, Eur. Hel. 1549, etc. ; au plur. Xén. An. 2, 5, 1, etc. ; ὑποψίαν ἔχειν,
Hdt. 9, 99 ;
Att. (Xén.
Plat.) avoir un soupçon ; ἐν ὑποψίᾳ ἔχειν τινά, Plut.
Pyrrh. 23 ;
ou δι’ ὑποψίας ἔχειν
τινά, Plut. Cato
ma. 23, tenir qqn en suspicion ;
ἐν ὑποψίᾳ ποιεῖσθαί τι, Eschn. 2, 19, suspecter qqe
ch. ; ὑποψίαν παρέχειν, Thc. 1, 132, fournir
ou provoquer un soupçon ; ὑποψίαν παρέχειν μὴ εἶναί τι, Plat. Menex. 247e, provoquer un
soupçon que qqe ch. ne soit pas ||
2 crainte :
τινός, Epic.
(Plut. M.
1106c) de qqe
ch. ; πρός τι, Plut. M. 38c, ὑπέρ τινος, Plut.
M. 1092a, à l’égard
ou au sujet de qqe ch. ||
E Ion. ὑποψίη, Hdt. l. c.
Étym.
ὕποπτος.