ὑποσοϐέω-ῶ

ὑποσόλοικος

ὑπόσομφος
ὑπο·σόλοικος, ος, ον, de langage un peu incorrect, p. ext. un peu étrange, en gén. Cic. Att. 2, 10 ; Plut. M. 615d.