ὑποσπανίζω
ὑποσπασμόςὑπο·σπανίζω, Phil.
2, 64 ; 73,
105 ; d’ord. ὑποσπανίζομαι [ᾰ] commencer
à manquer de, gén. : βορᾶς, Eschl. Pers. 489, de nourriture ;
τί δ’ ἐστὶ χρείας τῆσδ’ ὑπεσπανισμένον;
Soph. Aj.
740, qu’a-t-on négligé de ce qu’il
fallait faire ?