ὑπόσπονδος

ὑπό·σπονδος, ος, ον, qui se fait, qui agit ou qu’on traite de telle ou telle manière en vertu d’une convention, Hdt. 3, 144 ; 5, 72 ; 6, 103, etc. ; Xén. Hell. 1, 2, 18 ; 2, 2, 1 ; 4, 4, 8, etc. ; ὑπόσπονδοι ἐξέρχονται, Hdt. 5, 72, ils sortent en vertu d’une capitulation ; τοὺς νεκροὺς ὑποσπόνδους αἰτεῖν, Xén. Ages. 2, 16 ; ἀναιρεῖσθαι, Thc. 3, 98 ; 4, 44 ; κομίζεσθαι, Thc. 2, 79 ; ἀποδιδόναι, Thc. 1, 63 ; 6, 103, réclamer, enlever, emporter, rendre les morts en vertu d’une convention.