ὑποσυνάπτω

ὑποσυναφή

ὑποσύνθημα
ὑποσυναφή, ῆς (ἡ) [ᾰ] sorte d’accord, t. de mus. Bacch. Mus. p. 19.
Étym. ὑποσυνάπτω.