ὑποσωρεύω

ὑποταγή

ὑποταίνιος
ὑποταγή, ῆς (ἡ) [ᾰ]
1 subordination, soumission, DH. 3, 66 ; NT. 2 Cor. 9, 13, Gal. 2, 5 ||
2 t. de gr. subjonctif, Dysc. Synt. 301, etc.
Étym. ὑποτάσσω.