ὑποθετικῶς

ὑπόθετος

ὑποθέω
ὑπόθετος, ος, ον :
1 placé dessous : subst. τὸ ὑπόθετον, Antiph. (Poll. 4, 183) ; Gal. 14, 468, etc. suppositoire, t. de méd. ||
2 supposé, DH. 9 fin.
Étym. vb. de ὑποτίθημι.