ὑποτραχύνω

ὑπότραχυς

ὑποτρείω
ὑπό·τραχυς, υς, υ, gén. εος [ᾱ] un peu rude ou âpre, Orph. Lith. 357 ; Gal. Lex. Hipp. 19, 514 ||
E Ion. ὑπότρηχυς, Archestr. (Ath. 330b).
Étym. ὑ. τραχύς.