ὑπότραυλος

ὑποτραχήλιον

ὑποτραχύνω
ὑπο·τραχήλιον, ου (τὸ) [ᾰ] frise d’un chapiteau de colonne, Vitr. 3, 3, 12 ; 4, 3, 7 ; 4, 7, 4.
Étym. ὑ. τράχηλος.