ὑπότριμμα
ὑποτριμμάτιονὑπότριμμα, ατος
(τὸ) jus d’herbes pilées d’une saveur
âcre, Hpc. 361,
50 ; 373, 26 ; Com. (Plut. M. 126a) ; Nicostr. et Antiph. (Ath. 133c, 662b) ; Plut. M. 68b, 644b ; fig. ὑπότριμμα βλέπειν, Ar.
Eccl. 291,
regarder d’un air dur, farouche.
Étym.
ὑποτρίϐω.