ὕψωμα

ὕψωμα, ατος (τὸ) position élevée, Phil. 2, 408 ; au plur. Phocyl. 68 ; Sib. 8, 234 ; particul. en parl. de l’ascension d’un astre, Sext. M. 5, 33 ; ὕ. μέγιστον, Plut. M. 149a, 782d, point culminant.