ὕσσωπον

ὕσσωπος

Ὑσταίχμας
ὕσσωπος, ου (ἡ) hysope, plante aromatique, Nic. Th. 872 ; Ath. 156e ; Diosc. 3, 30, etc. ||
E ὁ ὕσσ. Hippiatr. p. 272, 287.
Étym. hébr. êzôb.