ἡδυπορφύρα

ἡδυπότης

ἡδυπότιον
ἡδυ·πότης, ου [ῠ] adj. m. convive (propr. buveur) aimable, Anth. 9, 524, etc. ; Man. 4, 493.
Étym. ἡ. πίνω.