ἡδυσμάτιον

ἡδυσματόληρος

ἡδυσμός
ἡδυσματό·ληρος, ος, ον [ᾰ] assaisonné avec raffinement, Archestr. (Ath. 311c).
Étym. ἥδυσμα, λῆρος.