ἡλιοκαής

ἡλιοκαΐα

ἡλιοκάμινος
ἡλιοκαΐα, ας (ἡ) [κᾱ]
1 ardeur du soleil, P. Eg. 3, 6 ||
2 action de s’exposer au soleil, DL. 7, 1 pl.
Étym. ἡλιοκαής.