ἡμερίδης

ἡμερινός

ἡμέριος
ἡμερινός, ή, όν [ῐ]
1 du jour, qui se fait pendant le jour, Xén. Cyr. 8, 6, 18 ; Plat. Rsp. 508c ; Pol. 9, 14, 6 ; p. opp. à νυκτερινός, Hpc. Epid. 1, 941 ||
2 quotidien, Ar. Pax 163.
Étym. ἡμέρα.