ἡμιθέαινα

ἡμίθεος

Ἡμιθέων
ἡμί·θεος, ου (ὁ) [ῐ] demi-dieu, en parl. des héros, Il. 12, 23 ; Hh. 31, 18 ; 32, 19 ; Hés. O. 159 ; joint à ἡρωΐνας, Luc. Nec. 15 ; en parl. des Argonautes, Pd. P. 4, 327, 375 ||
E Dor. ἁμίθεος [ᾱ] Pd. ll. cc.
Étym. ἡμι-, θ.