ὤρισμα

ὡρισμένως

ὡρίσμιος
ὡρισμένως, adv. d’une manière déterminée, Arstt. Categ. 7, 31 et 34 ; Top. 8, 5, 2 ; Metaph. 4, 15, 2 ; Pol. 10, 46, 10, etc.
Étym. ὡρισμένος, part. pf. pass. d’ὁρίζω.